Ο σάλος που προκάλεσε το χθεσινό πρωτοσέλιδο της εφ. «Πατρίς» αποδεικνύει, με τον πιο ωμό τρόπο, πως στην Ελλάδα του 2025 η αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου εξακολουθεί να ....εξαρτάται από τη δημοσιότητα και όχι από την ευθύνη των κρατικών υπηρεσιών.
Η υπόθεση της 50χρονης Ελευθερίας Ασβεστά, που πάσχει από τη σπάνια νόσο Χάμινγκτον, είναι το σύμβολο μιας ολόκληρης χώρας που στέκεται αμήχανη απέναντι στους πιο αδύναμους. Εδώ και δέκα ολόκληρα χρόνια, η ίδια και ο ηλικιωμένος πατέρας της παλεύουν με τη γραφειοκρατία για ένα έγγραφο που θα της επέτρεπε να λάβει το επίδομα αναπηρίας και να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη για την επιβίωσή της.
Όπως φαίνεται κάποιο χρέος σε προηγούμενο ασφαλιστικό ταμείο «μπλοκάρει» την όλη υπόθεση για την οποία υπήρξε λάθος χειρισμός και ελλιπής ενημέρωση από την αρχή. Για τα δέκα χρόνια αναμονής και σιωπής, χρειάστηκε ένα δημοσίευμα, ένα πρωτοσέλιδο που έκανε θόρυβο, για να «βρεθεί» ξαφνικά το χαμένο έγγραφο που τόσα χρόνια κανείς δεν μπορούσε να εντοπίσει.
Μέσα σε λίγες ώρες από τη δημοσιοποίηση του ρεπορτάζ, όπως αναφέρει ο Βασίλης Ασβεστάς, οι «αρμόδιες» υπηρεσίες του ΕΦΚΑ επικοινώνησαν με την οικογένεια, ενημερώνοντάς την ότι το έγγραφο… βρέθηκε και μπορεί να κατατεθεί στο αρμόδιο τμήμα του δήμου Ανδραβίδας – Κυλλήνης, στα Λεχαινά, δηλαδή στο Κέντρο Κοινότητας.
Η ταλαιπωρία όμως δεν σταματά εδώ. Ένα παλιό χρέος που φαίνεται να έχει η άτυχη Ελευθερία, σε ασφαλιστικό ταμείο, δεν της επιτρέπει να λάβει το επίδομα με αποτέλεσμα η κατάσταση να παραμένει μετέωρη.
Μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου
Στο μεταξύ οι απλοί άνθρωποι έδειξαν τι σημαίνει αλληλεγγύη. Από την Ηλεία και άλλες περιοχές της Ελλάδας, δεκάδες πολίτες επικοινώνησαν με την εφημερίδα και την οικογένεια, προσφέροντας οικονομική βοήθεια, είδη πρώτης ανάγκης και ηθική στήριξη. Ένα κύμα ανθρωπιάς που υψώθηκε από την ίδια την κοινωνία με σκοπό να απαλύνει τον πόνο. Γιατί η ιστορία της Ελευθερίας Ασβεστά δεν είναι απλώς μια γραφειοκρατική τραγωδία αλλά είναι καθρέφτης της κοινωνίας μας.
Μια υπενθύμιση ότι πίσω από κάθε «χαρτί» που χάνεται στα συρτάρια, υπάρχει ένας άνθρωπος που υποφέρει.
Η γέφυρα αλληλεγγύης που δημιουργείται από όλους, αποτελεί το πρώτο «σκαλί» για να μπορεί η Ελευθερία να ζει με αξιοπρέπεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.