Η ενδεχόμενη συμφωνία στην Ευρωζώνη για «κούρεμα» 50% στα ελληνικά κρατικά ομόλογα που κατέχουν οι ιδιώτες (συνολικής αξίας 149 δισ. ευρώ περίπου ώς το 2020) θα μειώσει το δημόσιο χρέος κατά 75 δισ. ευρώ περίπου, όταν το σύνολο του χρέους έχει σκαρφαλώσει στα 360 δισ. ευρώ.
Καθώς μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους αποτελούν, πλέον, τα δάνεια των κρατών της Ευρωζώνης και τα ομόλογα, ονομαστικής αξίας 60 δισ. ευρώ, που έχει στην κατοχή της η ΕΚΤ, είναι προφανές ότι τα οφέλη δεν είναι τόσο μεγάλα, ιδίως αν συνυπολογισθούν οι επιπτώσεις που θα έχει η πτώχευση σε τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και κατά συνέπεια στο ίδιο το κράτος και τους φορολογούμενους.
Αναλυτικά, εκτός από τα 148,7 δισ. ευρώ που είναι η αξία των ομολόγων που λήγουν έως το 2020, το κραιτκό χρέος αποτελείται ακόμα από τα ....
δάνεια της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ (65 δισ. + τα 8 δισ. της 6ης δόσης), τα ομόλογα που έχει αποκτήσει η ΕΚΤ κατά τις παρεμβάσεις της στη δευτερογενή αγορά (60 δισ. ευρώ με μέση τιμή κτήσης 45 δισ. ευρώ περίπου), τα ομόλογα που λήγουν μετά το 2020 (υπολογίζονται στα 67 δισ. ευρώ) και τα ειδικά δάνεια και ομόλογα του Δημοσίου.
Επίσης, στα 15 δισ. ευρώ είναι οι εκδόσεις εντόκων γραμματίων.
Οι ανάγκες των τραπεζών από μία απομείωση 50% υπολογίζονται σε 15 δισ. ευρώ, ενώ στα Ταμεία ο οι ζημίες εκτιμώνται σε τουλάχιστον 11 δισ. ευρώ.
Το κόστος στήριξης τραπεζών και Ταμείων εκτιμάται σε 45 δισ. ευρώ περίπου, με την υπόθεση ότι θα καλυφθούν οι απώλειες στο σύνολο τους, κάτι που θεωρείται εξαιρετικά αμφίβολο, κυρίως για τα Ταμεία.
Είναι προφανές ότι για να υπάρξει μία σημαντική μείωση του δημοσίου χρέους, θα πρέπει στο πακέτο της αναδιάρθρωσης να συμπεριληφθούν τα ομόλογα της ΕΚΤ και οι τίτλοι που λήγουν μετά το 2020.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την ΕΚΤ, είναι αδιανόητο μία κεντρική τράπεζα να διακρατεί τα ελληνικά ομόλογα μέχρι τη λήξη τους, ώστε να πληρωθεί (;) στο 100% της ονομαστικής τους αξίας.
Αυτό το κενό ενδεχομένως θα καλυθεί από πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων, ύψους 20 δισ. ευρώ, με στόχο σε πρώτη φάση τα ομόλογα λήξεως μετά το 2020.
Για τα δάνεια από τα κράτη της Ευρωζώνης, θεωρείται αδύνατο πολιτικά να υπάρξει «κούρεμα», ωστόσο μπορεί να υπάρχει σημαντικό όφελος, εφόσον οι κυβερνήσεις συμφωνήσουν σε πολύ μεγάλη επιμήκυνση της διάρκειας τους, δηλαδή να ξεπεράσει αυτή τα 30 χρόνια.
Καθώς μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους αποτελούν, πλέον, τα δάνεια των κρατών της Ευρωζώνης και τα ομόλογα, ονομαστικής αξίας 60 δισ. ευρώ, που έχει στην κατοχή της η ΕΚΤ, είναι προφανές ότι τα οφέλη δεν είναι τόσο μεγάλα, ιδίως αν συνυπολογισθούν οι επιπτώσεις που θα έχει η πτώχευση σε τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και κατά συνέπεια στο ίδιο το κράτος και τους φορολογούμενους.
Αναλυτικά, εκτός από τα 148,7 δισ. ευρώ που είναι η αξία των ομολόγων που λήγουν έως το 2020, το κραιτκό χρέος αποτελείται ακόμα από τα ....
δάνεια της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ (65 δισ. + τα 8 δισ. της 6ης δόσης), τα ομόλογα που έχει αποκτήσει η ΕΚΤ κατά τις παρεμβάσεις της στη δευτερογενή αγορά (60 δισ. ευρώ με μέση τιμή κτήσης 45 δισ. ευρώ περίπου), τα ομόλογα που λήγουν μετά το 2020 (υπολογίζονται στα 67 δισ. ευρώ) και τα ειδικά δάνεια και ομόλογα του Δημοσίου.
Επίσης, στα 15 δισ. ευρώ είναι οι εκδόσεις εντόκων γραμματίων.
Οι ανάγκες των τραπεζών από μία απομείωση 50% υπολογίζονται σε 15 δισ. ευρώ, ενώ στα Ταμεία ο οι ζημίες εκτιμώνται σε τουλάχιστον 11 δισ. ευρώ.
Το κόστος στήριξης τραπεζών και Ταμείων εκτιμάται σε 45 δισ. ευρώ περίπου, με την υπόθεση ότι θα καλυφθούν οι απώλειες στο σύνολο τους, κάτι που θεωρείται εξαιρετικά αμφίβολο, κυρίως για τα Ταμεία.
Είναι προφανές ότι για να υπάρξει μία σημαντική μείωση του δημοσίου χρέους, θα πρέπει στο πακέτο της αναδιάρθρωσης να συμπεριληφθούν τα ομόλογα της ΕΚΤ και οι τίτλοι που λήγουν μετά το 2020.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την ΕΚΤ, είναι αδιανόητο μία κεντρική τράπεζα να διακρατεί τα ελληνικά ομόλογα μέχρι τη λήξη τους, ώστε να πληρωθεί (;) στο 100% της ονομαστικής τους αξίας.
Αυτό το κενό ενδεχομένως θα καλυθεί από πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων, ύψους 20 δισ. ευρώ, με στόχο σε πρώτη φάση τα ομόλογα λήξεως μετά το 2020.
Για τα δάνεια από τα κράτη της Ευρωζώνης, θεωρείται αδύνατο πολιτικά να υπάρξει «κούρεμα», ωστόσο μπορεί να υπάρχει σημαντικό όφελος, εφόσον οι κυβερνήσεις συμφωνήσουν σε πολύ μεγάλη επιμήκυνση της διάρκειας τους, δηλαδή να ξεπεράσει αυτή τα 30 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.