Αυτόν τον ήχο και το αποτέλεσμα του στην ψυχή μου, δεν θα τον ξεχάσω όσο ζω…..
Αλλά σιγά σιγά μας νίκησαν εκεί….. Γίναμε πιο λίγοι και πιο λίγοι και πιο λίγοι…. Διασπαστήκαμε, πονέσαμε απο την προδοσία μασώνων και βαλτών τύπων, χαθήκαμε…. Φτάσαμε να κάνουμε πορείες που περνούν ειρηνικά έξω απο το άντρο αυτό της καταστροφής και της υποδούλωσης της πατρίδας μας, προδομένοι για άλλη μια φορά, απο συνδικαλιστές, διοργανωτές αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό….
Στην πορεία των επόμενων μηνών, κάποιοι απο μας ήρθαμε πιο κοντά, γίναμε ΓΡΟΘΙΑ, αλλλά ακόμα και έτσι, είμαστε πάλι μακρυά…. Ο καθένας στον δικό του αγώνα….. Σημαντικοί αγώνες, αλλά μικροί….. Δεν τους φοβίζουν…..
ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΟΛΟΙ ΕΝΑ…..ΝΑ ΞΕΧΥΘΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ! Ένα κορμί, μια ψυχή, μια ανάγκη…. Να μας φοβηθούν πάλι….. αλλά αυτή τη φορά, να πολεμήσουμε! Να μη φωνάξουμε την οργή μας μόνο….. Να πάμε ένα βήμα παραπέρα….. ΝΑ κάνουμε την υπέρβαση- του εαυτού μας και της ζωής μας….. Να ρισκάρουμε στ αλήθεια, μπας και αυτή τη φορά, ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ…… Και σταματήσουμε να τα λέμε αποτο φέης μόνο….. ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ και όσοι άλλοι γίνουμε ένα,ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ…. ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ…. με θυσίες, αλλά ελεύθεροι….
Και μετά θα δείτε αν θα ξανατολμήσει καμμία Μούσχουρη, κανένας Βενιζέλος κανένας ΚΑΝΕΝΑΣνα μας κουνηθεί…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.