Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποφύγει εμφανή ανάμειξη στο συριακό πρόβλημα, μόνο που αυτό γίνεται με τρόπο που μάλλον προκαλεί σύγχυση και περιπλέκει τα πράγματα, παρά τα ξεδιαλύνει.Κατ’ αρχάς, όταν επισκέφθηκε, πέρσι τον Οκτώβριο, ο κ. Νταβούτογλου την Ελλάδα, τόσο ο κ. Α. Σαμαράς όσο και ο τότε υπουργός Εξωτερικών, κ. Δ. Αβραμόπουλος, «μετέφεραν στον κ. Νταβούτογλου την "αλληλεγγύη" της Ελλάδας σε ό,τι αφορά την ένταση μεταξύ Τουρκίας και Συρίας». Και τον Μάρτιο εφέτος, ο υπουργός επιβεβαίωσε εκ νέου την....
"αλληλεγγύη" της Ελλάδας προς την Τουρκία αναφορικά με την ένταση Άγκυρας-Δαμασκού, αλληλεγγύη που -όπως έγραψε ο Τύπος τότε- «η Αθήνα εξέφρασε ήδη στο ΝΑΤΟ».
Νομίζω πως είναι περιττό να σημειώσουμε, ότι η "αλληλεγγύη" της Ελλάδας προς την Τουρκία συνίσταται στην υιοθέτηση της τουρκικής θέσης. Η οποία είναι ανάληψη της εξουσίας από τους ισλαμιστές. Και αυτό συνεπάγεται σημαντικό έλεγχο της Συρίας από την τουρκική κυβέρνηση η οποία ενισχύει ποικιλοτρόπως τις ισλαμικές ομάδες των μισθοφόρων, που ως εντεταλμένα όργανα κατάφεραν να διαλύσουν ακόμη μία χώρα (όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της τελικής έκβασης των μαχών ή των διπλωματικών ενεργειών).
Ταυτόχρονα, χάνει η Ελλάδα την υποστήριξη σημαντικών παραγόντων του συριακού λαού που διέκειντο ευμενώς προς την Ελλάδα, κυρίως όμως αφήνει στο έλεος του Αλλάχ -που δεν έδειξε πως είναι ελεήμων- το 10% των ελληνορθόδοξων Σύρων, οι οποίοι υφίστανται από τους μισθοφόρους ό,τι οι πρόγονοί μας από τους Τούρκους.
Αλλά και κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας στον ΟΗΕ, η ελληνική κυβέρνηση ψήφισε "ΝΑΙ" στην καταδίκη της κυβέρνησης Άσαντ, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο μετά τις δηλώσεις του κ. Αβραμόπουλου υπέρ των ακραίων ισλαμιστών: «Η Συρία πρέπει να πάρει το δρόμο του εκδημοκρατισμού», είχε αναφέρει ο τότε υπουργός Εξωτερικών στην Βουλή, ξεκαθαρίζοντας ότι το καθεστώς του Άσαντ «έχει κλείσει το βίο του και πρέπει να αποχωρήσει».
Παρενθετικά να πούμε, αφού αναφερθήκαμε στην επίσκεψη του κ. Νταβούτογλου στην Αθήνα το Οκτώβριο 2012, ότι κατά την συνάντησή του με τον πρόεδρο της Βουλής, κ. Β. Μεϊμαράκη, παραλίγο να προκληθεί διπλωματικό συμβάν λόγω λάθους -όπως είπαν- του μεταφραστή του Τούρκου υπουργού, ο οποίος είπε ότι η Τουρκία θέλει "ελεύθερο Αιγαίο", για να διορθώσει αργότερα ότι προσβλέπει σε μια θάλασσα "ανοιχτής συνεργασίας" μεταξύ των δύο χωρών. Ελεύθερο Αιγαίο σημαίνει φυσικά πως η Τουρκία θα έχει σ’ αυτό τα ίδια δικαιώματα μ’ εμάς.
Παρέδωσε ο κ. Αβραμόπουλος στον κ. Βενιζέλο, με την ελληνική πλευρά να επιχειρεί την εξισορρόπηση λέγοντας όμως άλλα την μια μέρα και άλλα την άλλη. Ο κ. Βενιζέλος δήλωσε, ότι η χρήση χημικών όπλων αποτελεί «ειδεχθές έγκλημα, που παραβιάζει αυστηρούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και άρα πρέπει να υπάρξει μια διεθνής απάντηση», όπερ σημαίνει πως συμφωνούμε ότι οι ΗΠΑ καλώς ανέλαβαν να "απαντήσουν".
Την ίδια όμως στιγμή δηλώνεται ότι «θα πρέπει να διαφυλαχθεί η πολιτική διαδικασία, μέσω της "Γενεύης ΙΙ", για μια οριστική και βιώσιμη λύση στην περιοχή». Πώς μπορεί να υπάρξει πολιτική διαδικασία αν προηγηθεί η πολεμική εκστρατεία των ΗΠΑ με σκοπό την εκμηδένιση της ισχύος του κράτους της Συρίας; Μόνον με επανάληψη των διαδικασιών για "ειρήνευση" στην Σερβία, που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά επιβολή των όρων που δεν μπορούσε η Σερβία να αρνηθεί.
Πέραν των άλλων, και παρά τις φραστικές διαβεβαιώσεις, σε περίπτωση επίθεσης κατά της Συρίας εμπλεκόμαστε έμμεσα με την χρήση των Βάσεων, την διέλευση πλοίων από τα χωρικά μας ύδατα και αεροσκαφών από τον εναέριο χώρο, αλλά και ηθική συμμετοχή, αφού ταχθήκαμε υπέρ των ισλαμιστών. Δεν ξέρουμε βέβαια τι θα πράξουμε εάν μας ζητηθεί βοήθεια από το Ισραήλ, αν εμπλακεί κι αυτό επίσημα, βάσει των συμφωνιών που έχουμε υπογράψει.
Ανησυχία υπάρχει -και μεγάλη μάλιστα- με το αναμενόμενο μεγάλο κύμα Σύρων προσφύγων, αλλά και τις δυνατότητες απεγκλωβισμού των Ελλήνων υπηκόων που βρίσκονται στη Συρία.
voria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.