Η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη, η αδιαλλαξία της γερμανικής πλευράς, η οποία -διά στόματος του πρώην καγκελαρίου Χέλμουτ Σμίτ- δεν χαρακτηρίζεται παρά ως «ζημιογόνο νταηλίκι γερμανικού εθνικισμού», η εφιαλτική προοπτική μίας Ευρώπης δύο ή και τριών ταχυτήτων και μία Γαλλία που δεν φέρεται να διαφωνεί επί της ουσίας, αλλά μόνο να ερίζει για το μερίδιό της, κατά την «επανίδρυση της Ευρώπης», φαίνεται να κλονίζουν τις ευμετάβλητες ισορροπίες στη γηραιά ήπειρο.
Από τη μία η καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, εμμένει στη θέση της για αλλαγή του Συμφώνου Σταθερότητας και της Συνθήκης της Λισαβόνας, προωθώντας ένα....
ευρωπαϊκό μοντέλο με σιδηρά πειθαρχία, υποχρεωτική εποπτεία για τους εταίρους από τις Βρυξέλλες και πρόβλεψη για αποβολή των απείθαρχων χωρών από την Ένωση.
Από την άλλη, το Παρίσι προτιμά ένα μοντέλο σχέσεων με τους εταίρους της Ευρωζώνης που δεν θα προϋποθέτει έγκριση των αποφάσεων από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ούτε διενέργεια δημοψηφισμάτων για την έγκριση των συμφωνηθέντων σε εθνικό επίπεδο, σκέψεις που εναρμονίζονται με τις ανησυχίες του προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χέρμαν βαν Ρομπάι, ο οποίος επιπλέον εκτιμά ότι πρέπει να αποφευχθούν χρονοβόρες διαδικασίες για τις αλλαγές αυτές.
Αν και δημοσίως οι Μέρκελ - Σαρκοζί παρουσιάζονται να συμφωνούν για την ευρωπαϊκή και δημοσιονομική πολιτική, στο παρασκήνιο μαίνεται η μάχη για όλα τα βασικά σημεία της αναγκαίας στρατηγικής για την αντιμετώπιση της κρίσης, τη διαμόρφωση του μόνιμου μηχανισμού στήριξης, του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και την εμπλοκή των ιδιωτών σε ενδεχόμενες κρατικές χρεοκοπίες.
Διχογνωμίες υπάρχουν και σε επιμέρους ζητήματα. Η γερμανική πρόταση για υποχρεωτική παραπομπή των δημοσιονομικά «απείθαρχων» χωρών στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θεωρείται πολύ «ακραία» θέση από το Παρίσι.
Επίσης, οι θέσεις περί του μόνιμου μηχανισμού στήριξης αποκλίνουν στα επιμέρους ζητήματα, όπως για το πότε πρέπει να ιδρυθεί, αν η συμμετοχή ιδιωτών σε αυτόν θα είναι υποχρεωτική ή όχι και αν οι αποφάσεις θα λαμβάνονται ομόφωνα ή με ενισχυμένη πλειοψηφία.
Το μεσημέρι, οι ηγέτες Γερμανίας και Γαλλίας θα συναντηθούν στο Προεδρικό Μέγαρο των Ηλυσίων.
Την ερχόμενη Πέμπτη θα βρεθούν ξανά στο ίδιο τραπέζι, όχι μόνοι αυτή τη φορά, αλλά μαζί με τους
συναδέλφους τους του Λαϊκού Κόμματος, το οποίο θα συνεδριάσει στις Βρυξέλλες. Το ίδιο απόγευμα θα ξεκινήσει η κρίσιμη Σύνοδος Κορυφής, που ουδείς γνωρίζει πόσο θα διαρκέσει και τι θα αποφασίσει…
Τα όσα είπε ο Γάλλος φιλόσοφος Εντγκάρ Μοράν, ο οποίος, ως σύμβολο της κεντροευρωπαϊκής διανόησης, χαρακτηρίζεται από το φειδωλό του λόγου του, απασχολώντας εξαιρετικά σπάνια και μόνο για κρίσιμα ζητήματα τη δημοσιότητα, εκφράζουν μία βαθιά ανησυχία όχι μόνο για την Ευρώπη, αλλά και για το σύνολο διεθνές σύστημα, το οποίο φαίνεται να αποσταθεροποιείται.
Ο ρόλος της Κίνας παγκοσμίως και η εξάρτηση των Η.Π.Α από αυτήν, η αφύπνιση του ρωσικού γίγαντα, με τον Πούτιν όμως να εμφανίζεται πιο αδύναμος, προς όφελος των κομμουνιστών που διπλασίασαν τη δύναμή τους, η γενικότερη αδυναμία της κυβέρνησης Ομπάμα και εν τέλει η επικίνδυνη δύναμη του χρηματοπιστωτικού συστήματος, που εμμέσως διεκδικεί πολιτικό ρόλο, τείνουν να ανατρέψουν τα όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Σε ό,τι αφορά στην Ευρώπη και τον διχασμό που απειλεί τη σταθερότητά της, χαρακτηριστική είναι η αγανάκτηση που εξέφρασε ο σοσιαλιστής πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμίτ, κριτικάροντας την πολιτική της Άνγκελα Μέρκελ:
«Όταν υπάρχει Γερμανός που λέει ότι σήμερα και στο μέλλον στην Ευρώπη θα μιλούν Γερμανικά, όταν ένας Γερμανός υπουργός Εξωτερικών θεωρεί ότι οι εμφανίσεις για χάρη της τηλεόρασης στην Τρίπολη, στο Κάιρο ή την Καμπούλ... είναι σημαντικότερες από τις πολιτικές επαφές... με την Αθήνα, τη Λισαβόνα, τη Μαδρίτη, όλα αυτά δεν είναι παρά ζημιογόνο νταηλίκι γερμανικού εθνικισμού».
Επιμέλεια: Πάνος ΠΙκραμένος
http://www.zougla.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.