Φόβος πάνω από την Ευρώπη..!!!

Το εκλεπτυσμένο χτύπημα, στρατιωτικού τύπου.... την Τετάρτη, στην γαλλική σατιρική εφημερίδα Charlie Hebdo ήταν το αποκορύφωμα σε μια ήπειρο που ήδη «βράζει» από τα αντι-μεταναστευτικά συναισθήματα και την άνοδο των ακροδεξιών εθνικιστικών κομμάτων. «Είναι μια επικίνδυνη στιγμή για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες», όπως το....

θέτει ο Peter Neumann, διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου για τη Μελέτη της Ριζοσπαστικοποίησης στο King College του Λονδίνου. «Με την αύξηση της ριζοσπαστικοποίησης στους υποστηρικτές της τζιχάντ και τη λευκή εργατική τάξη να αισθάνεται όλο και περισσότερο ότι στερείται πολιτικών δικαιωμάτων και ότι έχει αποσυνδεθεί πλήρως από την ελίτ, τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο».

Ο Ολιβιέ Ροΐ, ένα Γάλλος μελετητής του Ισλάμ και του ριζοσπαστισμού, χαρακτήρισε την επίθεση στο Παρίσι – την πιο θανατηφόρα τρομοκρατική επίθεση σε γαλλικό έδαφος από όταν έληξε ο πόλεμος της Αλγερίας στις αρχές του 1960 – «ένα ποσοτικό και ως εκ τούτου ποιοτικό σημείο καμπής». «Ήταν μια επίθεση με το μέγιστο αντίκτυπο», είπε. «Το έκαναν αυτό για να σοκάρουν το λαό και με αυτή την έννοια τα κατάφεραν».

Τα αισθήματα κατά των μεταναστών έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, εν μέρει εξαιτίας της «ετοιμοθάνατης» οικονομίας και της υψηλής ανεργίας, καθώς και της αύξησης της μετανάστευσης. Η αυξανόμενη δυσαρέσκεια εκφράζεται μέσα από κόμματα όπως το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου στη Βρετανία και το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία, καθώς και από λιγότερο γνωστές ομάδες όπως οι Πατριώτες Ευρωπαίοι ενάντια στον Εξισλαμισμό της Δύσης.

Μια οδυνηρή ιστορία αποικιοκρατίας

Το Παρίσι αναμφισβήτητα «πληγώθηκε» από την επίθεση και φοβάται και άλλες παρόμοιες. Η εφημερίδα Charlie Hebdo, με την έντονη και μερικές φορές εμπορικά υποκινούμενη προσπάθεια να προσβάλλει οτιδήποτε ιερό για τους ισλαμιστές, ακόμα και τον προφήτη Μωάμεθ, έγινε σύμβολο μιας επιθετικής γαλλικής κοσμικότητας που είδε τον πιο αληθινό εχθρό της στην άνοδο του συντηρητικού Ισλάμ στη Γαλλία, η οποία εκτιμάται ότι έχει το μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό στην Ευρώπη.

Την Τετάρτη, οι ριζοσπάστες ισλαμιστές αντεπιτέθηκαν. «Αυτός ο κοσμικός αθεϊσμός είναι μια πράξη πολέμου» δήλωσε ο Άντριου Χάσεϊ, καθηγητής μετα-αποικιακών μελετών με έδρα το Παρίσι της. Ο καθηγητής Χάσεϊ είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Γαλλική Ιντιφάντα», που περιγράφει τις μπερδεμένα σχέσεις μεταξύ της Γαλλίας και των μουσουλμάνων της, που εξακολουθεί να τις χαρακτηρίζει η αποικιοκρατία και ο πόλεμος της Αλγερίας. «Σε πολιτικό επίπεδο, η επίσημη αριστερά στη Γαλλία αρνείται τη σύγκρουση μεταξύ της Γαλλίας και του αραβικού κόσμου», δήλωσε ο καθηγητής Χάσεϊ. «Όμως, οι Γάλλοι γενικά την αισθάνονται».

Η επίθεση άφησε κάποιους Μουσουλμάνους φοβισμένους για ενδεχόμενα αντίποινα. Μερικοί άνθρωποι συνδέουν τους μουσουλμάνους με την τρομοκρατία, υποστηρίζουν. Με κάθε τρομοκρατική επίθεση, ωστόσο, η αποδοχή των αντι-μεταναστευτικών πολιτικών φαίνεται να εισχωρεί πιο βαθιά στην επικρατούσα τάση. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, η οποία έχει επίσης ένα μεγάλο μουσουλμανικό πληθυσμό, το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου ζήτησε την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αυστηρούς ελέγχους σχετικά με τη μετανάστευση, τονίζοντας αυτό που θεωρεί ως κινδύνους για την βρετανική ταυτότητα και τις αξίες.

Πουθενά στην Ευρώπη όμως οι εντάσεις αυτές δεν είναι μεγαλύτερες από την κοσμική Γαλλία, με τα έξι εκατομμύρια μουσουλμάνους, μια οδυνηρή ιστορία της αποικιοκρατίας στην Αλγερία, τη Συρία και τη Βόρεια Αφρική, καθώς και μια στρατιωτικά τολμηρή εξωτερική πολιτική. Αυτή η ιστορία έχει επιδεινωθεί από μια περίοδο κυβερνητικής και οικονομικής αδυναμίας, καθώς η Γαλλία φαίνεται ανίκανη για σοβαρές διαρθρωτικές, κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις.

Γαλλική λογοτεχνία…

Η αίσθηση αποτυχίας και παράλυσης είναι ευρέως διαδεδομένη στη Γαλλία. Η επίθεση στο Charlie Hebdo έγινε την ημέρα δημοσίευσης του αμφιλεγόμενου νέου μυθιστορήματος «Υποταγή» του Μισέλ Ουελμπέκ, που περιγράφει τη νίκη του Ισλάμ στη Γαλλία και τη σταδιακή συνεργασία της κοινωνίας με τους νέους κυβερνήτες της. Ο Ουελμπέκ, όπως και οι γνωστοί γελοιογράφοι και εκδότες οι οποίοι σκοτώθηκαν στο Charlie Hebdo, υπήρξε ένα σύμβολο της γαλλικής καλλιτεχνικής ελευθερίας και ο εκδοτικός οίκος του, ο Flammarion, ανησυχεί ότι και ο ίδιος θα μπορούσε να είναι ένας ακόμα στόχος.

Πρόσφατα δόθηκε προσοχή και σε ένα άλλο best-seller του συντηρητικού κοινωνικού κριτικού Ερίκ Ζεμούρ, με τίτλο «Η γαλλική αυτοκτονία», στο οποίο επιτίθεται στην αριστερά και στην ανικανότητα του κράτους να υπερασπιστεί τη Γαλλία κατά της αμερικανοποίησης, της παγκοσμιοποίησης, της μετανάστευσης και, φυσικά, του Ισλάμ. Ένα άλλο νέο μυθιστόρημα, του γνωστού γάλλου συγγραφέα Ζαν Ρολέν, με τίτλο «Τα γεγονότα», οραματίζεται μία διαλυμένη Γαλλία που αστυνομεύεται από μια ειρηνευτική δύναμη των Ηνωμένων Εθνών, μετά από έναν εμφύλιο πόλεμο.

Σκληρός… ανταγωνισμός

Μετά από μια σειρά τριών επιθέσεων τον τελευταίο καιρό, προφανώς από «μοναχικούς λύκους» - στη Γαλλία, στην Οτάβα και στο Σίδνεϊ- υπήρξαν εικασίες ότι αυτή η επίθεση θα μπορούσε να είναι μια απάντηση στην πρόσκληση του εκπροσώπου του Ισλαμικού Κράτους, Αμπού Μοχάμεντ αλ-Αντνάνι τον Σεπτέμβριο, να πλήξουν στο εσωτερικό τις χώρες που επιτίθενται στο Ισλαμικό Κράτος.

Τουλάχιστον 2.000 νεαροί Γάλλοι πολίτες έχουν ταξιδέψει στο Ιράκ και τη Συρία για να αγωνιστούν με τους μαχητές. «Πώς διαχειριζόμαστε τον μουσουλμανικό πληθυσμό μας; Αυτό το είδος της επίθεσης είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθεί ή να αποτραπεί» σχολιάζει ο Καμίγ Γκραντ διευθυντής του Γαλλικού Ιδρύματος Σταρτηγικών Ερευνών, προσθέτοντας ότι το κράτος δεν πρέπει να αντιδρά υπερβολικά, καθώς αυτό είναι που θέλουν τα ακραία στοιχεία. Ωστόσο, όπως είπε, ακόμη και δεδομένου ότι ο αριθμός των ριζοσπαστών μουσουλμάνων είναι μια μικρή μειοψηφία στη Γαλλία, «υπάρχουν σίγουρα καμιά πενηνταριά τρελοί», γι 'αυτό θα είναι σημαντικό να γνωρίζουμε αν οι επιτιθέμενοι είχαν επισκεφθεί τη Συρία ή «αν ήθελαν πάνε και αντ 'αυτού προτίμησαν να κάνουν αυτή την ενέργεια».

Ο Φρανσουά Εϊσμπούργ, αναλυτής άμυνας και ειδικός σύμβουλος στο Ίδρυμα Στρατηγικών Ερευνών στο Παρίσι, δήλωσε ότι το επαγγελματικό στρατιωτικό δαιμόνιο της επίθεσης του θύμιζε τους κομάντος που εισέβαλαν στην Βομβάη τον Ιούλιο του 2011. «Μοιάζει πολύ με μια στρατιωτική επιχείρηση σε σχέση με ό,τι έχουμε βιώσει στη Γαλλία και αυτό μπορεί να περιορίσει τον πολιτικό αντίκτυπο », είπε. «Μεταξύ αυτής της επίθεσης και των πραγματικών κοινωνικών προβλημάτων που έχουμε στη Γαλλία, υπάρχει ένα μεγάλο κενό», σχολιάζει ο Εϊσμπούργ. «Αυτά δεν ήταν τα παιδιά της γειτονιάς από τα προάστια».

Η επίθεση στο Παρίσι κατέστησε σαφές, επίσης, ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει μία εξελισσόμενη, όλο και πιο περίπλοκη τρομοκρατική απειλή, που δεν κυριαρχείται πλέον από λίγους, μεγάλους «παίκτες». Δεν είναι μόνο η αλ-Κάιντα, ή το Ισλαμικό Κράτος. Δεν είναι μόνο οι μαθητές κάποιων φανατικών ιεροκηρύκων. Αντ 'αυτού, λένε οι ειδικοί σε θέματα ασφάλειας, υπάρχει μια κατευθυνόμενη από το Διαδίκτυο, γενικευμένη οργή ενάντια στη δυτική κοινωνία που αισθάνεται ότι η ριζοσπαστικοποίηση των Μουσουλμάνων μπορεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή –είτε με μια σφαγή στο Παρίσι, είτε με μια επίθεση σε ένα Εβραϊκό Μουσείο στο Βέλγιο, ή με τη δολοφονία ενός στρατιώτη στους δρόμους του Λονδίνου.

Αυτή η Λερναία Ύδρα ανησυχεί τους επικεφαλής ασφαλείας, οι οποίοι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο την Αλ-Κάιντα που ψάχνει για ένα ακόμα χτύπημα σε στυλ 11ης Σεπτεμβρίου, αλλά και καλά εκπαιδευμένους και οπλισμένους δολοφόνους που είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα. Οι ειδικοί ανησυχούν επίσης για τον ανταγωνισμό ανάμεσα στην Αλ-Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος -όσον αφορά το ποιά ομάδα θα γίνει ηγέτης …της τρομοκρατίας- κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερα και σκληρότερα χτυπήματα.

www.nytimes, news.yahoo.com