100 δόσεις και μετά..... χάος πάλι; .!!!

Αναμφίβολα πρόκειται για την πλέον γενναιόδωρη ρύθμιση .....της μεταπολίτευσης, ενδεχομένως και της ιστορίας του ελληνικού κράτους.

Όποιος χρωστά στην εφορία μέχρι 15.000 ευρώ μπορεί να τα πληρώσει μέχρι 100 δόσεις και όποιος άνω των 15.000 ευρώ σε 72 δόσεις.

Είναι προφανές πως .....
.μυρίζουν εκλογές...

Ασχέτως αυτού όμως κάποιος που θα έπρεπε να καταβάλλει στην εφορία μερικές χιλιάδες ευρώ μέχρι τέλος του χρόνου, δηλαδή Νοέμβριο και Δεκέμβριο, θα μπορεί να καταβάλλει 300 ευρώ και με αυτά που θα μείνουν θα μπορέσει να αγοράσει πετρέλαιο θέρμανσης, να πληρώσει τη δόση του στεγαστικού ή το φροντιστήριο των παιδιών.

Αυτό σε μια περίοδο που οι άνθρωποι δεν κάνουν μακροπρόθεσμα σχέδια, αλλά περιορίζονται να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες, αποτελεί ανάσα...

Από μακροοικονομική σκοπιά όμως δεν είναι παρά μια παράταση στην ημερομηνία δημοσιονομικής κατάρρευσης. Ιδού γιατί...

Κάποιος που αθροίζει ανεξόφλητες οφειλές 15.000 ευρώ είτε γιατί δεν είχε να πληρώσει, είτε γιατί δεν ήθελε να πληρώσει, θα έχει την ευκαιρία να πληρώνει 150 ευρώ το μήνα για τα επόμενα 8,3 χρόνια. Ήτοι, να τα εξοφλήσει μέχρι το 2022.

Από τα 70 δισ. των ανεξόφλητων οφειλών προς το δημόσιο πάνω από τις μισά έχουν αθροιστεί τα 3-4 τελευταία χρόνια της κρίσης.

Ο ρυθμός αύξησης των ανεξόφλητων οφειλών συνεχίζει να αυξάνεται κατά 1-1,5 δισ. το μήνα.

Κάποιος λοιπόν που τα τελευταία χρόνια καλείται να πληρώσει από 5.000 ευρώ το χρόνο και δεν δύναται να πληρώσει, έχει αθροίσει 15.000 και τώρα διευκολύνεται να τα πληρώσει με 150 ευρώ το μήνα, δηλαδή 1.800 ευρώ το χρόνο...

Σε ένα χρόνο από σήμερα όμως θα έχουν προστεθεί οι επόμενες 5.000 ευρώ συν τα 1.800 ευρώ των δόσεων. Αν δεν μπορούσε να πληρώσει φέτος και δεν έχουν αλλάξει πολλά, το πιθανότερο είναι να μην μπορεί και του χρόνου να πληρώσει τα νέα 5.000 ευρώ...

Μετά 3 χρόνια θα χρωστά πάλι 15.000 ευρώ συν τις δόσεις της τελευταίας ρύθμισης.

Άρα, το μέτρο δεν στοχεύει σε μια βιώσιμη λύση στην ισορροπία φοροδοτικής ικανότητας και φορολογική ανάγκης του δημοσίου.

Στοχεύει στην αναβολή του αδιεξόδου και ενδεχομένως δημοσιονομικής κατάρρευσης.

Κράτος αρπακτικών...
Ένα κράτος όταν επανειλημμένα για να εισπράξει π.χ. 50 δισ. ευρώ βάζει φόρους 65 δισ. ευρώ για να μην εισπράξει τα 15 δισ. ευρώ λόγω αδυναμία ή ιδιοτελείας, αναγκάζει αυτούς που είναι συνεπείς να πληρώνουν το μερίδιο φόρων και αυτών που είναι ασυνεπείς.

Πρόκειται για ένα κράτος που κυριαρχεί η κλοπή της περιουσίας του μειούμενου λόγω ανάλογων κινήτρων εργατικών, έντιμων και συνεπών πολιτών. Πρόκειται για ένα κράτος που πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο στηρίζεται.

Επί της ουσίας αυτό που κάνει το ελληνικό κράτος είναι να εξανεμίζει τις τραπεζικές καταθέσεις όσων έχουν καταφέρει να διατηρήσουν κάποιες. Οι καταθέσεις όμως είναι οικονομικοί πόροι. Αντί αυτοί να κατευθυνθούν προς την ιδιωτική οικονομία που μπορεί να παράγει παραγωγικές και βιώσιμες θέσεις εργασίας, κατευθύνονται στο δημόσιο ταμείο, για εφάπαξ, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις κλπ. Αντί οι πόροι να ενδυναμώσουν τον κορμό και το κλαδί, αυξάνουν το βάρος αυτού που κρέμεται από το κλαδί.

Όταν ένα φορολογικό σύστημα παράγει κάθε μήνα 1,5 δισ. ληξιπρόθεσμες οφειλές και έχει καταστήσει πάνω από τους μισούς φορολογούμενους ήδη ληξιπρόθεσμους, με  αυξανόμενους ρυθμούς μη πληρωμής, με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην κατάρρευση των δημοσίων εσόδων.

Η ρύθμιση μειώνει για μερικούς μήνες έως ένα χρόνο το ρυθμό αύξησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Δεν αντιμετωπίζει όμως την πηγή του προβλήματος που είναι η αδυναμία (ή επιλογή) να πληρωθεί το 25% με 30% του συνόλου των φορολογικών εσόδων. 

Με λίγα λόγια δεν αντιμετωπίζει ριζικά ένα πρόβλημα, αλλά μεταθέτει τη λύση του για αργότερα.

Το πρόβλημα της χρεοκοπίας σ’ αυτή τη χώρα πηγάζει κυρίως από το γεγονός πως η εκάστοτε πολιτική ηγεσία, αντί να αναλάβει το πολιτικό κόστος να λύσει προβλήματα που εμφανίζονταν, μετέθετε τη λύση στο μέλλον και τη βόμβα να σκάσει στα χέρια κάποιου άλλου πολιτικού...

Κράτος απατεώνων...
Η γενναία ρύθμιση ανακυκλώνει μια βασική παθογένεια του ελληνικού κράτους. Στο τέλος να δικαιώνει όσους δεν πληρώνουν...

Ενδιαφέρον θα έχει επίσης να δούμε στο τέλος του χρόνου τι επίπτωση θα έχει στα συνολικά έσοδα η εφαρμογή της ρύθμισης για τους μήνες Νοέμβρη και Δεκέμβρη. Επίσης ενδιαφέρον θα έχει να δούμε τις επιπτώσεις στα έσοδα του 2015, πόσο μάλλον αν αυτή αποδειχτεί χρονιά εκλογών...





http://www.capital.gr/stoupas/?i=i07112014